Eind 1946 kreeg de ervaren poolreiziger, admiraal Richard E. Byrd, de opdracht om een ​​wetenschappelijke expeditie naar Antarctica te leiden. Ze kreeg een codeteken Hoge sprong.

De taak van de Amerikaanse expeditie was het bestuderen van een deel van het ijscontinent dat het land van koningin Maud of Nieuw-Zwaben wordt genoemd. Het was echter op zijn minst vreemd uitgerust. Naar de kusten van Antarctica werden gestuurd: vliegdekschip, 13 schepen van verschillende typen, 25 vliegtuigen en helikopters. Slechts 25 wetenschappers namen deel aan de expeditie, maar wel 4100 mariniers, soldaten en officieren! Al snel verscheen er in Amerikaanse kranten informatie dat het echte doel van de expeditie was om een ​​geheime "Base 211" van de nazi's te vinden.

De bouw van de basis begon met de commandanten van het Derde Rijk in 1938. Aanvankelijk werd een onderzoeksschip naar het ijscontinent gestuurd. Het watervliegtuig aan boord nam een ​​foto van bijna een kwart van het continent en gooide metalen hakenkruisvlaggen op het ijs. Duitsland heeft zichzelf tot eigenaar verklaard van een uitgestrekt gebied genaamd Nieuw-Schwaben.

Vervolgens vertrokken onderzeeërs met "zeewolven" van admiraal Karel Dönitz in het geheim naar de kusten van Antarctica. Na het einde van de Tweede Wereldoorlog werden documenten gevonden die erop wezen dat onderzoekers in Nieuw-Schwaben een systeem van grotten met warme lucht vonden die met elkaar verbonden zijn. Toen Dönitz de resultaten van de expeditie afwegde, zei hij: "Mijn duikers hebben een echt aards paradijs gevonden." In 1943 bracht hij nog een zin uit die voor velen onbegrijpelijk was: "De Duitse vloot is er trots op een fort te hebben gecreëerd dat aan de andere kant van de wereld onbereikbaar is voor de Führer."

Om de ondergrondse stad tijdens de Tweede Wereldoorlog vreedzaam te laten bestaan ​​op Antarctica, nam de Duitse marinevloot ongekende veiligheidsmaatregelen. Elk vliegtuig of vaartuig dat boven de oceaan verscheen en Queen Maud's Land spoelde, verdween onmiddellijk naar de bodem. Vanaf 1939 werd de systematische verwerving van Nieuw-Zwaben en de bouw van een geheime nazi-basis opgeroepen 211-basis.

Eens in de drie maanden maakte een schip genaamd Schwabenland een reis naar Antarctica. In een paar jaar tijd hebben ze mijnbouwmachines en ander materieel naar Antarctica vervoerd, waaronder de spoorlijn, wagons en ook enorme tunnelknippers. Voor levering Base 211 gebruikte de 35 grootste onderzeeërs, van waaruit ze de uitrusting ontmantelden en aanpasten om verschillende soorten vracht te vervoeren. Volgens de Amerikaanse kolonel Wendell Stevens, die aan het einde van de oorlog in de verkenningsdivisie werkte, bouwden de Duitsers naast hen acht enorme vrachtonderzeeërs. Ze werden allemaal te water gelaten en uitsluitend gebruikt om in het geheim vracht te vervoeren 211-basis.

Aan het einde van de oorlog hadden de Duitsers negen onderzoeksbedrijven die "vliegende schijf" -projecten testten. Volgens kolonel Vitaly Shelepov, die veel materiaal verzamelde uit de geschiedenis van de bezetting van Antarctica door de Duitsers, brachten ze ten tijde van de Tweede Wereldoorlog ten minste één dergelijk bedrijf over naar Antarctica en begonnen ze met de productie van vliegmachines. Met behulp van onderzeeërs vervoerden ze duizenden gevangenen van concentratiekampen naar het zuidelijke continent als arbeiders, vooraanstaande wetenschappers en hun families, evenals leden van de Hitlerjugend - de genenpool van het toekomstige "zuivere" ras.

In een ondergrondse stad geïsoleerd van de buitenwereld, hebben wetenschappers onderzoek gedaan om een ​​superman te creëren die de wereld regeert, maar ook om wapens te verbeteren die de hele wereld zouden veroveren. Dergelijke technologie was ook diskolety. Aan het einde van de 20e eeuw verschenen er artikelen in sommige buitenlandse kranten waarin stond dat Duitse onderzoekers erin waren geslaagd om bewaarplaatsen van oude kennis in Tibet te vinden. Deze materialen werden gebruikt bij de ontwikkeling en productie aan het einde van de Tweede Wereldoorlog van volledig nieuwe vliegapparaten in de vorm van grote vliegende schijven, die een snelheid bereikten tot 700 kilometer per uur en de hele wereld rond konden vliegen.

We gaan nu terug naar de expeditie van admiraal Byrd. Tijdens de eerste maand van het werk maakten Amerikaanse vliegtuigen ongeveer 49 foto's van het ijzige continent op het land van koningin Maud, en er was behoefte aan meer gedetailleerd grondonderzoek. En er gebeurde iets onverklaarbaars: op 3 maart 1947 werd het nauwelijks gelanceerde onderzoek gestopt en belden de schepen snel naar huis.

Een jaar later, in mei 1948, publiceerden ze een sensationeel artikel op de pagina's van het Europese tijdschrift "Brizant". Het blijkt dat het werk van de expeditie werd onderbroken vanwege "de harde weerstand van de tegenstander“. Ze verloren één schip, vier straaljagers en tientallen stierven. En ze moesten nog negen vliegtuigen verlaten omdat ze onbruikbaar waren. Het artikel publiceerde de herinneringen van leden van de bemanning van gevechtsvliegtuigen. De piloten hadden het over ongelooflijke dingen: "vliegende schijven" die uit het wateroppervlak komen, aanvallen, vreemde atmosferische verschijnselen, mentale problemen ...

De opmerking over de botsing van Amerikaanse vliegtuigen met onbekende "vliegende schijven" in de pers was zo ongelooflijk dat de meeste lezers het als een journalistieke eend beschouwden. Het is enkele decennia geleden dat berichten vanaf het ijskoude continent begonnen te verspreiden dat schijfvormige UFO's hier meerdere keren vaker verschijnen dan in andere gebieden.

Het bekendste geval vond plaats in 1976. Tegelijkertijd onderschepten Japanse onderzoekers 19 ronde objecten op radars, die rechtstreeks vanuit de ruimte 'landden' op Antarctica en plotseling van de schermen verdwenen.

Het solide Amerikaanse tijdschrift Weekly World News publiceerde in 2001 een rapport dat Noorse wetenschappers een mysterieuze toren hadden gevonden in de diepten van het Antarctische continent, ongeveer 160 kilometer van Mount McClintock! De hoogte van het gebouw was ongeveer 28 meter. Het was gebouwd uit honderden ijsblokken en leek op de uitkijktoren van een middeleeuws kasteel. Rekening houdend met de nazi-passie voor middeleeuwse symboliek, wordt het idee of het is gemaakt door de SS, die zichzelf beschouwt als de opvolgers van het werk van de Duitse ridderorden, onvrijwillig gedrukt.

Onlangs kwam de hypothese dat het geheim was 211-basis het bestaat nog steeds en blijft werken, het is heropend. In een Ufologische krant verscheen een artikel van Olga Bojarinova over een speciale gebeurtenis die plaatsvond op Antarctica in maart 2004. Canadese piloten vonden de overblijfselen van een vliegmachine op ijs en fotografeerden deze. Op de foto's was een brede krater te zien, met in het midden een beschadigde vliegende schijf. Vanwege een meer gedetailleerde studie werd een speciale expeditie naar dit gebied gestuurd, maar deze vond geen discolet of fragmenten meer.

En nu het meest interessante. Twee weken later kwam de 85-jarige Lance Bailey naar de Toronto Tribune, die een foto van de vliegmachine publiceerde. Hij vertelde verslaggevers dat hij uit Rusland kwam en dat zijn echte naam Leonid Belyj (Leonid Belyy) was. Tijdens de oorlog zat hij opgesloten in een concentratiekamp, ​​waarvan de gevangenen werkten in een geheime militaire vliegtuigfabriek op de bewoonde plaats Peenemünde.

'Ik ben geschokt,' zei Lance Bailey. “Op de foto's staan ​​immers plaatjes van het apparaat naast elkaar, die ik 60 jaar geleden met eigen ogen zag.” In september 1943 verplaatsten vier arbeiders een rond gebouw met een transparante cabine in het midden naar een betonnen platform naast een van de hangars. Het zag eruit als een omgekeerde pan op kleine opblaasbare wieltjes. Deze "pannenkoek" maakte een sissend geluid, vloog over het betonnen oppervlak en hing op enkele meters hoogte.

Dus als ze de nieuwste journalistieke "eend" niet in de krant hebben gepubliceerd, lijkt het erop dat er nog steeds een Duitse geheime dienst bestaat op Antarctica. 211-basis en erop geproduceerd diskolety. Alleen al het neerstorten van een van de vliegmachines en het overzicht waarmee de stoffelijke resten letterlijk uit de neus van Canadezen werden gehaald, getuigen dat de geheime ondergrondse basis blijft functioneren.

 Uploaden ...