Beste lezers, de laatste keer dat ik het boek vandaag open Hoe te leven en ik stuur de wereld een paar woorden vol geloof, liefde en waarheid, dit keer over het thema: Gods gunst en vergeving. Meerdere keren op deze lange reis moest ik stoppen, mijn hoofd buigen en nederig stoppen om op tijd uit elkaar te gaan, vol van de ervaringen die deze lijnen hadden meegebracht.

Met de diepste bekentenis en met een druppel egoïsme is het noodzakelijk om toe te geven: Ik schreef het voor mezelf. Totdat ik zelf door de Poort van Licht loop, totdat ik het lied van de rijken zo goed leer zingen dat het me boven de duisternis van zijn schaduwen uittrekt, tot dan zullen dit allemaal slechts woorden zijn. Wat ik zou doorgeven vanuit het hart van Edit, dat even liefdevol is als het hart van Edgar of een van jullie, is de enige boodschap:

Doe het!

Tot iets gewoon lezen, praten of dromen, het zal nooit realiteit worden. De act is een link tussen "Ik niet"En"Ik heb het". Ik verlang naar geluk? Geniet ik nu van geluk, nu, nu, verlang ik naar liefde? Laat me nu liefhebben nu, nu. Dit moment is het enige dat ik heb. Het gevoel van vrede is het enige dat me echt kan geruststellen, en het gevoel van veiligheid is het enige dat me een veilig gevoel geeft. Het is niet ingewikkeld, maar je moet het doen.

Wachten op Gods gunst en vergeving

In de oude spelen kwamen op de laatste momenten optredens van de Goden op het podium, die de kans hadden om de onoplosbare situatie op te lossen met een snelle en effectieve tussenkomst van buitenaf. Ze kwamen meestal aan in sommige machines en kregen de bijnaam: "Deus ex machina", of God van de machine. Tot op de dag van vandaag is het alsof we Gods genade zien als een tussenkomst van boven die alles in een oogwenk zal oplossen en de orde zal herstellen.

Ieder van ons moet het verhaal hebben gehoord van de man die werd getroffen door de overstroming. Hij was een sterke gelovige en hij was er zeker van dat God hem zou redden. Hij klom naar het dak van het huis en wachtte op Gods genade. Na een tijdje kwam er een boot aan en de reddingswerkers riepen de man op om aan boord te gaan en zichzelf te redden. Maar de man stuurde ze weg, terwijl God hem redde. Een uur later, toen het water de rand van het dak bereikte, arriveerde het schip en bood aan om te helpen. Nogmaals, de man weigerde op zijn geloof te vertrouwen. Na nog eens twee uur, terwijl de man op de schoorsteen zat, arriveerde een helikopter en liet de ladder zakken om de man te helpen. Hij geloofde dat God alleen zijn geloof testte en weigerde daarom de ladder te beklimmen. Al snel veegde het water hem weg en hij verdronk. Toen zijn ziel ontwaakte bij de paarlemoerpoorten, vroeg hij de heilige Petrus om een ​​verklaring:Waarom redde je me niet?? "Hij las hem voor. Geheime Sint Pieter antwoordde: "We hebben het geprobeerd! We hebben je de redders, het schip en de helikopter gestuurd!'.

Koninkrijk van God

Het verhaal met de zondvloed lijkt grappig, maar laten we eens kijken naar ons leven, hoe vaak we verwachten dat er een oplossing van buitenaf komt. We wachten op vrede, gezondheid - waar gaat het allemaal verloren als we het niet voelen? En waar komt het vandaan als we het weer waarnemen? Waar was de rust toen hij niet bij ons was? Of was hij altijd bij ons? Dus wat weerhoudt ons ervan het weer te voelen? Nu, nu, nu ... ja, er is pijn, je maakt terecht bezwaar, hulpeloosheid, angst, afgunst, gerechtvaardigde woede, daardoor kunnen we geen verbinding maken met de kwaliteiten van vrede en rust in ons.

Emotie en pijn zijn slechts gasten

Ik zal je om een ​​kleine oefening vragen, die je doet terwijl je op een comfortabele stoel zit met je ogen dicht. Ergens op het lichaam doet iets pijn, trekt of is gespannen. Bekijk deze plek van dichtbij, let even op en vraag dan of de pijn of spanning nu weg kan gaan. En kijk dan gewoon. Er is niks gebeurd? Observeer dan en vraag opnieuw: "Spanning, kun je deze plek nu meteen verlaten?"En kijk dan maar naar de opluchting en vooral de stroom van energie die achter hem verborgen zat. Het kwam ergens uit, het maakte niet zoveel uit. Het is weg. En u kunt gaan wandelen, uw liefdesdiner maken of knuffelen met uw kinderen.

Het is het leven, het is het geschenk dat we hier op aarde hebben en we zouden het elke seconde moeten waarderen, dankbaarheid tonen, dank je wanneer we kunnen ademen en uitademen. Niemand weet hoeveel ademhalingen en uitademingen we nog hebben, en het argument dat we ons na de dood eindelijk goed voelen, is ontsnappen aan de pijn die een zuiverende vlam zou kunnen worden. Edgar Cayce schrijft in zijn boek het verhaal van een jonge joodse vrouw.

Het getuigenis van Anna Frank

Op 6 juli 1942 verstopten een dertienjarig meisje zich met haar gezin voor de nazi's in Amsterdam, Nederland, om te ontsnappen aan de Jodenvervolging. Vijfentwintig maanden lang was Anna een van de acht onderduikers in verschillende kamers boven het pakhuis. Hun constante metgezellen waren angst en de onmogelijkheid van vrij verkeer. Strikte zenuwen en familiale wrijvingen waren aan de orde van de dag. Uiteindelijk werd de groep enkele maanden voor de bevrijding van Nederland ontdekt en stierven ze allemaal in een concentratiekamp, ​​behalve Anna's vader.

Waar is de genade van God van dit verhaal?

Toen Anna zich verstopte, bracht ze het grootste deel van haar tijd door met het schrijven van een dagboek. Hij gedroeg zich wonderbaarlijk en sindsdien hebben miljoenen mensen over de hele wereld het kunnen lezen. Door het dagboek leerden ze over de schoonheden die Anna, ondanks haar uiterlijke beperkingen, kon observeren en over het geloof waarmee ze hoopte op een betere toekomst.

15. Juli, een maand voor de opname, schreef:

"Ik voel het lijden van miljoenen, maar als ik naar mezelf kijk, denk ik dat alles goed komt. Ik ontdekte dat er nog veel moois in de natuur zit, zonneschijn, vrijheid in onszelf, die je allemaal kunnen helpen. Kijk naar deze dingen, dan zul je jezelf en God weer vinden, en zul je weer vrede en sereniteit krijgen. "

In maart 1945 stierf Anna in een concentratiekamp aan tyfus. Een van de gevangenen die getuige was van haar dood zei: "Ze stierf in vrede, alsof haar niets ergs was overkomen."

Het verhaal van Anna is de ontroerende getuige van Gods genade die Anna kon gebruiken. Niet alleen ondersteunde ze zichzelf met de kracht van geloof, maar werd ze ook inspiratie voor andere lijdende mensen over de hele wereld.

oefening:

Door deze eenvoudige oefening kun je de meeste van je beperkingen kwijt, zowel psychisch als fysiek. Het enige dat nodig is, is HO DO.

• Ga een paar minuten ontspannen zitten en sluit je ogen. Na een tijdje verschijnt er spanning in je lichaam, waar je gewoon naar kijkt. Vraag hem dan of hij nu kan vertrekken. Als hij niet weggaat, probeer het dan opnieuw totdat hij echt weggaat. Wees bij hem, zoek geen afleiding in de buitenwereld. Alleen jij en je lichaam.
• Maak verbinding met de energie die vrijkomt in het hele lichaam als de spanning weggaat. Voel het over je hele lichaam en ga het dan doorsturen, kus je liefde, streel je hond of repareer eindelijk de grasmaaier!
• Het leven hier op aarde is mooi als we het kunnen betalen. Houd je niet te lang vast aan ongemak, er is altijd wel iemand die je nodig heeft, er is altijd iets wat je met liefde kunt doen. Leef, lach, ondersteun jezelf en anderen. We dragen allemaal het koninkrijk van God in ons.

Met liefde en vreugde om bij jou te zijn het hele team van Suenee Universe is lusting Edit Silent, in deze wereld therapeut, moeder, minnares, vriend. Het was een eer om zoveel weken in een relatie met jou door te brengen, wat niet tastbaar was, maar ik voelde het. Ik stuur liefde verder.

Je bewerking Stil