De Glyphs of Gosford is een groep van ongeveer 300 Egyptische hiërogliefen in een gebied dat bekend staat als de Aboriginal rotstekeningen (westkust van het huidige Australië). De inscripties bevinden zich op twee parallelle tegenoverliggende zandstenen muren, die ongeveer 15 meter hoog zijn.

Op de muren zijn symbolen te zien die lijken op schepen, kippen, honden, rechtopstaande mensen, hondenbotten en twee namen van koningen, waarvan er maar één geïnterpreteerd kan worden als Khufu (Cheops). Er is ook een inscriptie die de Egyptische god Anubis (god van de onderwereld) aanduidt.

De tekst werd in 1975 ontdekt door Alan Dash, die het gebied meer dan zeven jaar heeft onderzocht. Professor Ocking beweert dat er zijn veel redenen waarom deze hiërogliefen niet als authentiek worden beschouwd. Als een reden: Er is een probleem met de vormen van de symbolen die zijn gebruikt. Ze komen niet overeen met wat er bekend was in de tijd van Cheops rond 2500 voor Christus Hij gelooft eerder dat de teksten in 1920 zijn geschreven door Australische soldaten die in Egypte dienden. De Australische hoogleraar Egyptologie Naguib Kanawati is ook van mening dat de inscripties niet authentiek zijn en zegt dat de hiërogliefen die in de plaats worden gebruikt uit zeer verre periodes van Egypte komen en sommige zijn ondersteboven geschreven.

Yousef Awyan en zijn vriend Mohamed Ibrahim zijn geboren in het huidige Egypte. Yousef komt uit een familie waar de wijsheid van Kemet (de oorspronkelijke benaming voor Egypte) mondeling van generatie op generatie wordt overgeërfd. Hij kan in de ware zin van het woord als een Egyptenaar worden beschouwd. Mohamed Ibrahim is een expert op het gebied van hiëroglifische teksten. Beiden namen deel aan een uitgebreid overzicht van glyphs uit Gosford. Mohammed vermeldt dat zijn analyse van de teksten was gebaseerd op drie wetenschappelijk erkende bronnen voor de hedendaagse interpretatie van Egyptische hiërogliefen. Bovendien gebruikten ze in samenwerking met Yousef de rijke ervaring van langdurige studie van teksten op de muren van tempels en graven.

De bijna drie uur durende presentatie beschrijft in detail de stappen die hebben geholpen bij het ontcijferen van de boodschap die de oude voorouders ons hebben nagelaten. Het rapport bestaat uit twee delen. De eerste is geschreven over de reis van een scheepswrak voor de kust van een onbekend land (de huidige kust van West-Australië). Van de hele bemanning hebben maar heel weinig mensen het overleefd. Het tweede deel beschrijft de reis naar het westen, een term die de reis naar de onderwereld (naar het hiernamaals) aanduidde. Yousef en Muhammad stellen dat het waarschijnlijk een poging was om een ​​begrafenistekst dood te formuleren, zoals de gewoonte was in de Egyptische traditie van die tijd.

Wat betreft de datum waarop het ongeval plaatsvond, vermelden ze de cartouche van farao Khufu. Ze wijzen er echter op dat het erg jammer zou zijn om automatisch te verklaren dat het incident plaatsvond tijdens het bewind van Khufu (rond 2600 v.Chr.), Wat overeenkomt met de 4e dynastie, aangezien de naam Khufu vaak al in de 26e dynastie werd gebruikt - lang daarvoor. regering van farao Khufu. Ze wijzen er ook op dat het ivoren beeld van 5 cm van Khufu alleen, volgens Yousef, geen authentieke afbeelding kan zijn van de heerser van de 4e dynastie, aangezien het werd gevonden in een graf uit Abydos dat dateert uit de 26e dynastie.

Mohammed weerlegt verder de onjuiste conclusies van de Australische Egyptenaar samenzweerders. Integendeel, hij wijst erop dat de schrijver inheems moest zijn spreker (een deskundige op het gebied van schrijven), omdat hij (simpel gezegd) dialectische schrijfvormen gebruikte die niet in 20e-eeuwse handboeken voorkomen. (De tekst zou rond 1920 worden vervalst.)

Yousef en Mohamed wijzen er ook op dat de tekst als het ware vanaf de vloer is geschreven zonder voorafgaande voorbereiding. Symbolen worden niet in doorlopende rijen of kolommen geschreven, zoals gebruikelijk in Egyptische teksten. Als het een modern plagiaat zou zijn, zou de auteur gebaseerd zijn op een model en daarom een ​​duidelijke visie hebben op wat hij gaat schrijven. Hij zou proberen de vorm (stijl) van algemeen bekende teksten na te bootsen, wat niet het geval is.