Thonis-Heracleion (Egyptische en Griekse namen van de stad) is een stad die verdwaald is tussen legendes en realiteit. Vóór de stichting van de stad Alexandrië in 331 voor Christus was deze stad zeer beroemd en werd beschouwd als een van de belangrijkste steden waar alle schepen op weg van Griekenland naar Egypte arriveerden. Het had ook een grote religieuze betekenis, aangezien hier het tempelcomplex van de god Amon lag. Die koning speelde een belangrijke rol in de rituelen die verband hielden met de continuïteit van de dynastie. Archeologen geloven dat de stad rond de 8e eeuw voor Christus werd gesticht, verschillende natuurrampen heeft meegemaakt en uiteindelijk in de 8e eeuw na Christus op de bodem van de Middellandse Zee is beland.

Vóór de herontdekking ervan in 2000 door de IEASM-organisatie was er geen bewijs van het bestaan ​​ervan. De naam van deze stad werd bijna uit het geheugen van de mensheid gewist, en het bewustzijn ervan bleef alleen bestaan ​​dankzij oude klassieke teksten en zeldzame inscripties ontdekt door archeologen.

De Griekse historicus Herodotus (5e eeuw voor Christus) vertelt dat hier een enorme tempel werd gebouwd op de plek waar de beroemde held Heracles voor het eerst voet aan land zette op weg naar Egypte. Het informeert ons ook over het bezoek van Helena en haar geliefde Paris, die Heracleion bezochten vóór de Trojaanse oorlogen. Ruim vier eeuwen na het bezoek van Herodotus aan Egypte merkte de geograaf Strabo op dat de stad Heracleion, waar de tempel van Herakles stond, direct ten oosten van Canopus aan een van de takken van de Nijl lag.

Dankzij ultramoderne apparatuur en een unieke benadering van feitenonderzoek en onderzoek konden Franck Goddio en zijn team van IEASM, in samenwerking met de Hoge Administratieve Raad voor Egyptische Oudheden, het gebied identificeren en (onder water) opgraven ) de fragmenten van de stad Thonis-Heracleion, die momenteel 6,5 kilometer uit de huidige kust ligt. Fragmenten van de stad bevinden zich in een onderzocht gebied van 11 x 15 kilometer in het westelijke deel van de Aboukir-baai.

Fanck Goddio kon informatie verkrijgen over belangrijke aanwijzingen die hielpen bij het identificeren van de verloren stad. Een voorbeeld is de tempel van Amon en zijn zoon Khonsou (= Herakles voor de Grieken), de havens die alle overzeese handel in Egypte beheersten en het dagelijks leven van de inwoners. Hij slaagde er ook in een historisch mysterie op te lossen dat Egyptologen jarenlang in verwarring bracht: volgens de gevonden archeologische materialen waren Heracleion en Thonis eigenlijk twee namen voor dezelfde stad. Heracleion was de naam die door de Grieken werd gebruikt en Thonis door de Egyptenaren.

De artefacten die naar de oppervlakte zijn gebracht illustreren de schoonheid van de stad en haar glorie – de grootte van de tempels en de overvloed aan historisch bewijsmateriaal: enorme beelden, stenen inscripties, architectonische elementen, sieraden en munten, rituele voorwerpen, keramiek – een beschaving bevroren in de tijd.

De kwantiteit en kwaliteit van het archeologische materiaal dat in het Thonis-Heracleion-gebied is gevonden, geeft aan dat de stad ergens rond de 6e tot 4e eeuw voor Christus haar grootste belang bereikte. Archeologen leiden dit af uit het grote aantal munten en keramiek dat dateert uit deze tijd.*

De haven van Thonis-Heracleion heeft vele grote baaien(?) die fungeerden als centrum van de internationale handel. Intensieve activiteit ondersteunde de welvaart van de stad. Meer dan zevenhonderd ankers in verschillende vormen (...oude ankers in verschillende vormen?) en meer dan 60 scheepswrakken uit de periode tussen de 6e en 2e eeuw voor Christus zijn welsprekende bewijzen van intense maritieme activiteit.

De stad groeide rond de tempel en het netwerk van grachten moet de stad het uiterlijk hebben gegeven van een stad aan een meer. (Blijkbaar had het een soortgelijk concept als Atlantis.) Woonwijken en tempels bevonden zich op het systeem van eilanden en eilandjes. Archeologische opgravingen brachten hier een grote hoeveelheid belangrijk materiaal aan het licht, waaronder bronzen beeldjes. Aan de noordkant van de tempel van Heracles werd een grote gracht ontdekt waardoor water van oost naar west stroomde. Deze laatste verbond blijkbaar de uitgestrekte haven met het meer in het westen.

[Hr]

*) Als ze op de vindplaats veel vuurstenen vinden, zullen ze dan beweren dat de stad een hype uit het stenen tijdperk kende? Afwezigheid van bewijs is geen bewijs. De stad moet vóór de zondvloed hebben bestaan ​​en volledig hebben gefunctioneerd. Alle hedendaagse intellectuele inspanningen krijgen ho bedrog dankzij een ondiep gesteente is behoorlijk misleidend. De stad ligt momenteel enkele tientallen meters onder water en enkele kilometers van de huidige kust.