Na jaren van onzekerheid hebben experts nu eindelijk het mysterie opgelost van de exacte oorsprong van de grote stenen die de cirkel vormen bij Stonehenge, dankzij de terugkeer van het ontbrekende fragment van de gigantische steen en het gebruik van geavanceerde technologie. Wetenschappers zijn nu veel beter in staat om de geschiedenis van het beroemde prehistorische monument en hoe het werd gebouwd te reconstrueren.

Stonehenge - een mysterie van gigantische stenen

Stonehenge staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO en dateert uit de neolithische periode, 2500 voor Christus. Dit monument, bestaande uit vele opgetrokken stenen die in cirkels zijn gerangschikt, bevindt zich op de vlakte van Salisbury in het Engelse graafschap Wiltshire en was ooit de kern van het iconische landschap. Archeologen geloven dat er in de buurt van dit monument verschillende grote nederzettingen uit de steentijd stonden. Een team van Britse onderzoekers was nu in staat om de bron van de massieve stenen nauwkeurig te onderzoeken.

De oorsprong van de stenen die werden gebruikt om Stonehenge te bouwen, is al honderden jaren onderwerp van talrijke discussies. Het is al enige tijd bekend dat 42 kleinere stenen, 'blauwe stenen' genaamd, afkomstig zijn uit de Preseli Hills in Pembrokeshire, Wales, dat vrij ver van de site ligt. Maar de oorsprong van de massieve blokken, ook wel sarsens genoemd, was nog onbekend. Het onderzoeksteam schreef in het wetenschappelijke tijdschrift Science Advances dat: "de oorsprong van de megalithische sarsens (silkrets) die de hoofdstructuur van Stonehenge vormen, onbekend blijft."

Links - Stonehenge-plan met een monument omgeven door grachten. Rechts - detail van het grootste deel van Stonehenge met de resterende blauwe stenen en genummerde sarsens.

De stenen moesten op boomstammen naar Stonehenge worden getrokken of gerold

David Nash, een van de hoofdauteurs van de studie voor Reuters, zei: "De Sarsens vormen een iconische buitenste cirkel en een centraal hoefijzer gemaakt van trilithons (twee verticale stenen die een horizontaal geplaatste steen ondersteunen).‟ Sommige zijn tot 9 meter hoog en wegen tot 30 ton. Niemand weet hoe ze daar zijn gekomen. Nash zei: 'Vanwege de grootte van de stenen moesten ze naar Stonehenge worden getrokken of op boomstammen worden gerold.'

Dr. Jake Ciborowski analyseert een horizontale steen met behulp van een draagbare röntgenfluorescentiespectrometer

Onderzoekers vertelden aan de Daily Mail: "Men dacht lang dat zandsteenblokken afkomstig waren uit de Marlborough Downs - maar deze theorie is nooit goed getest." dat 50 van hen dezelfde chemische samenstelling hebben, wat aangeeft dat ze uit hetzelfde gebied komen. Sarsen van zes andere locaties, waaronder West Woods in de Marlborough Downs, werden ook ter vergelijking onderzocht.

Ontbrekende sarsen-sleutel

Vervolgens analyseerde het team de boorkern van een van de sarsens, die twee jaar geleden verloren en teruggevonden was. Het werd geboord in een van de megalieten, bekend onder nummer 58, door een bedrijf dat in de jaren vijftig een beschadigd monument repareerde. Een medewerker van het bedrijf, Robert Phillips, bewaarde een van de boorkernen en nam deze mee toen hij naar Amerika verhuisde. Twee jaar na zijn dood keerde hij niet terug naar Engeland.

Professor Nash vertelde de BBC dat: "Elke vondst bleek een andere geochemische signatuur te hebben, maar het was niet de mogelijkheid om de teruggekeerde kern te onderzoeken die leidde tot de identificatie van het brongebied van de sarsens waaruit Stonehenge bestaat." Het fragment kan, in tegenstelling tot de stenen die deel uitmaken van een prehistorisch monument, worden verkend met destructieve methoden. De kerngegevens waren identiek aan monsters van sarsens gevonden in West Woods in de Marlborough Downs, op slechts 26 kilometer van Salisbury Plain, waar Stonehenge staat. Er zijn veel opgetrokken stenen en heuvels in West Woods, en men dacht vroeger dat het een heilige plaats was. Nu zijn experts ervan overtuigd dat de meeste stenen hier vandaan komen.

Professor David Nash analyseert de sarsenkern geboord uit steen nr. 58. Een nieuw mysterie

Historicus Susan Greaney, die deel uitmaakte van het onderzoeksteam, vertelde de Daily Mail: "Ze wilden de grootste, meest prominente stenen die ze konden vinden, en het is logisch dat ze probeerden ze zo ver mogelijk weg te krijgen." Chemische analyse kan ook helpen om de route te bepalen. , waarlangs de stenen werden vervoerd naar de Salisbury Plain. Onderzoekers van het tijdschrift Science Advances schreven: "Onze resultaten zullen verder helpen bij het bepalen van de meest waarschijnlijke route die de sarsens naar Stonehenge hebben vervoerd." Tot dusver hebben ze drie mogelijke routes vanuit West Woods geïdentificeerd.

Een grote sarsen in West Woods, de mogelijke plaats van oorsprong van de meeste sarsens die werden gebruikt om Stonehenge te bouwen

Een nieuw mysterie

Het team is dankbaar voor de terugkeer van de ontbrekende kern die ooit in het kantoor van meneer Phillips was ondergebracht. Professor Hill zei tegen New Scientist: "We hadden nooit verwacht de oorsprong van de stenen te vinden." De teruggekeerde kern was echter cruciaal voor deze ontdekking en stelde wetenschappers in staat de bron van de sarsens te achterhalen. Hoewel wetenschappers het ene mysterie hadden opgelost, verscheen er onmiddellijk een ander. Twee van de sarsens komen niet uit West Woods. Professor Hill merkte op dat ze "verschillend waren van het hoofdblok, maar ook van elkaar". Dit suggereert dat ze allebei uit verschillende plaatsen komen. Niemand weet waarom de bouwers van Stonehenge het op die manier deden. Er zal ongetwijfeld verder onderzoek volgen, dat zal leiden tot het oplossen van zelfs dit nieuwe mysterie.

Tip van Sueneé Universe

Philip Coppens: The Secret of the Lost Civilizations

In zijn boek levert Philip Coppens ons bewijs dat duidelijk het onze zegt beschaving is veel ouder, veel geavanceerder en complexer dan we vandaag dachten. Wat als we deel uitmaken van onze waarheid? geschiedenis opzettelijk verborgen? Waar is de hele waarheid? Lees over het fascinerende bewijs en ontdek wat ze ons niet vertelden in geschiedenislessen.

Philip Coppens: The Secret of the Lost Civilizations