TLP is tijdelijk licht, zijn kleur of een verandering in het uiterlijk van het maanoppervlak. De term is bedacht door Patrick Moore in co-auteurschap met NASA Technical Report R-277 Chronologische catalogus van gerapporteerde maangebeurtenissen, gepubliceerd in 1968.

Deze kaart, gebaseerd op een 300 TLP-enquête door Barbara M. Middlehurst en Patrick Moore, toont een geschatte verdeling van waargenomen gebeurtenissen. Lichten met een rode tint zijn rood, de rest is geel. De berichtgeving over deze verschijnselen gaat minstens 1 jaar terug, waarvan sommige onafhankelijk zijn waargenomen door verschillende getuigen of gerenommeerde wetenschappers.

De meeste meldingen van maangebeurtenissen zijn echter niet te herhalen en controle-experimenten kunnen niet worden uitgevoerd die kunnen worden gebruikt om onderscheid te maken tussen alternatieve hypothesen om hun oorsprong te verklaren. De meeste maanwetenschappers beschouwen deze transiënten als gaslekken of inslagkraters, die erin tijd heeft plaatsgevonden. Geschillen over deze verschijnselen liggen in de frequentie van dergelijke gebeurtenissen.

Beschrijving van evenementen

Rapporten van voorbijgaande maangebeurtenissen variëren van mistige plekken tot permanente veranderingen in het maanoppervlak. Cameron classificeert verschijnselen als gasvormig, inclusief mist en andere vormen van black-out, roodachtige, groene, blauwe of paarse kleuren, verheldering en verduistering van het oppervlak. Er zijn twee uitgebreide catalogi van voorbijgaande maandelijkse gebeurtenissen, waarvan het laatste aantal 2 gebeurtenissen registreert en dateert uit de 254e eeuw. De belangrijkste van deze gebeurtenissen zijn die van ten minste een derde van de omgeving van het plateau van de Aristarchos-krater.

Verschillende verklaringen van TLP:

1) Gaslekkage uit de grond

Sommige TLP-verschijnselen kunnen worden veroorzaakt door gaslekken uit ondergrondse holtes. De manifestatie van deze gasvormige gebeurtenissen is een duidelijk roodachtige tint, terwijl andere zijn verschenen als witte wolken of een vage waas. De meeste TLP's lijken verband te houden met kraters beneden, aan de randen van maanzeeën, of door geologen geïdentificeerd als vulkanische locaties. Dit zijn enkele van de meest voorkomende locaties bij het kijken naar de maan, en deze verbinding heeft misschien de voorkeur.

Gegevens van de Lunar Prospector alfadeeltjes spectrometer op de recente radonstraal naar het oppervlak ondersteunen de hypothese van gasstralen. Deze resultaten tonen met name aan dat tijdens deze tweejarige missie radongas uit de nabijheid van de Aristarchos- en Kepler-kraters is gekomen. Deze waarnemingen kunnen worden verklaard door de langzame en visueel onmerkbare diffusie van gas naar het oppervlak of door afzonderlijke scherpe stralen.

Om de gewelddadige straal te ondersteunen, werd ontdekt dat een gebied met een diameter van ongeveer 3 km maanoppervlak was gewijzigd door deze gasontsnappingsgebeurtenis. De duur van een dergelijke gebeurtenis wordt geschat op ongeveer 1 miljoen jaar, wat suggereert dat deze grote gebeurtenissen zeldzaam zijn.

2) Impactgebeurtenissen

Meteorietinslagen vinden voortdurend plaats op het maanoppervlak. De meest voorkomende gebeurtenissen zijn micrometeorietgerelateerde gebeurtenissen die we kunnen tegenkomen tijdens meteorenbuien. Schokflitsen van deze gebeurtenissen werden gedetecteerd door verschillende gelijktijdige waarnemingen op aarde. Tabellen met inslagen die zijn opgenomen door videocamera's bestaan ​​al jaren sinds 2005, waarvan er vele verband houden met meteorenzwermen.

Verder werden stofwolken gedetecteerd na de crash van het ESA SMART-1 ruimtevaartuig en de Moon Impact Probe en LCROSS NASA-sondes. Stootsporen laten een zichtbare markering achter op het oppervlak, die kan worden gedetecteerd door foto's met een voldoende hoge resolutie voor en na de botsing te analyseren. Er werden geen inslagkraters geïdentificeerd tussen de Clementine-missies met een detailresolutie van 100 meter, en in het geselecteerde gebied 7 - 20 meter) en SMART-1, een resolutie van 50 meter.

3) Elektrostatische verschijnselen

Acht afzonderlijke afbeeldingen die zijn gemaakt vanaf de video van de Clavius-maankrater, tonen de invloed van de atmosfeer van de aarde op astronomische afbeeldingen. Er is gesuggereerd dat de effecten die gepaard gaan met elektrostatische oplading of ontlading, enkele tijdelijke maandelijkse verschijnselen kunnen verklaren. Een mogelijkheid is dat de elektrodynamische effecten die samenhangen met de splitsing van materialen op het nabije oppervlak alle aanwezige gassen kunnen opladen, zoals geïmplanteerde zonnewind of dochterproducten van straling.Als dit aan de oppervlakte zou gebeuren, zou de daaropvolgende lozing van dit gas kunnen leiden tot verschijnselen die vanaf de aarde zichtbaar zijn. Als alternatief is gesuggereerd dat tribo-elektrische oplading van deeltjes (veroorzaakt door wrijving) in een gasvoerende stofwolk zou kunnen leiden tot elektrostatische ontladingen die zichtbaar zijn vanaf de aarde. Ten slotte kan elektrostatische levitatie van stof nabij de evenaar mogelijk een of ander fenomeen veroorzaken dat zichtbaar is vanaf de aarde.

Ongunstige observatieomstandigheden

Het is mogelijk dat veel transiënten niet geassocieerd zijn met de maan zelf, maar het resultaat kunnen zijn van ongunstige observatieomstandigheden of aardgerelateerde gebeurtenissen. Sommige van de gerapporteerde transiënten zijn bijvoorbeeld te wijten aan de lage resolutie van de gebruikte telescopen. De atmosfeer van de aarde kan leiden tot aanzienlijke temporele vervormingen die kunnen worden verward met werkelijke maanverschijnselen (het effect staat bekend als astronomisch zicht). Andere niet-lokale verklaringen zijn onder meer het volgen van satellieten en meteoren in een baan om de aarde of foutieve waarnemingen.

TLP-status besproken

Het belangrijkste probleem waarmee de meldingen van voorbijgaande maanverschijnselen worden geconfronteerd, is dat de overgrote meerderheid ervan door een enkele waarnemer of op een enkele locatie op aarde is gecreëerd. Het aantal meldingen van transiënten die op dezelfde plaats op de maan plaatsvinden, kan dus worden gebruikt als bewijs om hun bestaan ​​te ondersteunen.

Als er echter geen ooggetuigenverslagen zijn van verschillende waarnemers op verschillende plaatsen op aarde voor dezelfde gebeurtenis, moeten ze met de nodige voorzichtigheid worden bekeken. Zoals hierboven vermeld, is een even waarschijnlijke hypothese voor sommige van deze gebeurtenissen dat ze worden veroorzaakt door de atmosfeer van de aarde. Als de gebeurtenis tegelijkertijd op twee verschillende plaatsen op aarde werd waargenomen, zou het kunnen worden gebruikt als bewijs tegen atmosferische invloeden.

Een poging om de bovenstaande problemen op te lossen met meldingen van transiënten, werd gedaan tijdens de Clementine-missie, een netwerk van amateurastronomen. Er zijn verschillende incidenten gemeld, waarvan er vier eerder en later door het ruimtevaartuig zijn gefotografeerd. Een zorgvuldige analyse van deze afbeeldingen laat echter geen duidelijke verschillen in deze afbeeldingen zien. Dit betekent niet noodzakelijk dat deze rapporten het resultaat waren van een waarnemingsfout, aangezien het mogelijk is dat de gasuitstroom op het maanoppervlak geen zichtbare sporen achterlaat, maar het is niet bemoedigend om te veronderstellen dat het authentieke maanverschijnselen waren.

Vereniging van waarnemers

De waarnemingen worden momenteel gecoördineerd door de Association of Moon and Planetary Observers en de British Astronomical Association om plaatsen opnieuw te observeren waar in het verleden voorbijgaande maanverschijnselen zijn gerapporteerd.

Door het uiterlijk van deze functies onder dezelfde verlichtings- en libratie-omstandigheden te documenteren, is het mogelijk om te beoordelen of sommige rapporten eenvoudigweg werden veroorzaakt door een verkeerde interpretatie van wat de waarnemer als een afwijking beschouwde. Bovendien is het met digitale beelden mogelijk om de verstrooiing van het atmosferische spectrum, de vervaging van astronomisch zicht en de verstrooiing van licht door onze atmosfeer te simuleren en vervolgens te bepalen of deze verschijnselen enkele van de oorspronkelijke TLP-rapporten kunnen verklaren.

Opmerking: Alle verklaringen negeren volledig de mogelijkheid dat een of andere geavanceerde beschaving ter plaatse op de maan opereert, zoals op een strategische basis nabij de aarde. Dit wordt bevestigd door Apollo-astronauten, helaas worden al deze rapporten onmiddellijk "gecensureerd". Dit komt waarschijnlijk voornamelijk doordat het Apollo-programma abrupt werd beëindigd, omdat "zij" onze aanwezigheid op de maan eenvoudigweg niet willen.

Tip van Sueneé Universe

Shungite: Bewerkte kiezelstenen (50-80 mm)

Shungiet is een mineraal met unieke eigenschappen. Het weerkaatst magnetische golven als een spiegel. Elimineert pijn bij direct contact, versterkt de immuniteit tegen een groot aantal ziekten. Shungietwater heeft een genezende en verjongende werking op het lichaam: het maakt de huid elastischer, versterkt het haar en herstelt de glans, kalmeert en verwijdert irritatie, jeuk, uitslag. Bovendien is water met shungiet gevuld met micro-elementen.

Dagelijks wassen met shungietwater, verzacht rimpels, verbetert de elasticiteit van de huid, geeft het een gezonde uitstraling. Deze eenvoudige procedure met regelmatige toepassing kan helpen bij het elimineren van ontstekingen, acne, roodheid en schilfering. Shungite-watertegels helpen wondgenezing en snijwonden te versnellen en dragen bij aan een snelle genezing van brandwonden. Met behulp van deze kompressen worden artritis, artrose, spataderen (verwijde aderen) behandeld.

Shungite: bewerkte kiezelstenen