Exo-planeten die onder water zijn ondergedompeld, kunnen hun leven levend houden, hoewel ze geen ideale klonen zijn land, zeggen onderzoekers.

Amerikaanse wetenschappers hebben het idee in twijfel getrokken dat buitenaards leven zich alleen kan ontwikkelen op exoplaneten die bijna op de aarde lijken. Een artikel gepubliceerd in Astronomical Journal beweert dat de oceaanwerelden veel gastvrijer zijn voor het levendan oorspronkelijk verwacht. Geschreven door Edwin Kite van de Universiteit van Chicago en Eric Ford van de Pennsylvania State University, stelt het artikel dat waterplaneten gewoon "de zwarte kop kunnen raken".

Tot nu toe zijn wetenschappers er over het algemeen van uitgegaan dat de waterwereld niet kan zorgen voor voldoende circulatie van gassen en mineralen die het klimaat stabiliseren - net als de aarde.

Wetenschappers zijn op zoek naar aardachtige planeten

Maar twee onderzoekers hebben duizenden simulaties gedaan om dat misschien te vinden dit gaat niet alleen over het geval van exoplaneten baan-achtige sterren.

Professor Kite zei:

"Het ontmoedigt echt het idee dat je een kloon van de aarde nodig hebt - een planeet met wat land en een ondiepe oceaan."

Het duurt ongelofelijk lang om te ontwikkelen en te evolueren. Hierdoor verschijnen bewoonbare exoplaneten. Dit komt omdat in de loop van de tijd licht en warmte op planeten veranderen wanneer hun sterren ouder worden en daarom wetenschappers op zoek zijn naar planeten die op de aarde lijken.

De cyclus op de planeet

Deze aardse klonen hebben een geschikte mix van water en bodem die het klimaat van de planeet in de huidige staat houdt. De aarde is een goed voorbeeld van hoe deze geografische balans het klimaat van nature stabiel houdt. Gedurende een ongelofelijk lange periode zal de planeet broeikasgassen in mineralen trekken om af te koelen. Dan laat het ze weer vrij in de atmosfeer door uitbarstingen van de vulkaan en opwarmt. Deze cyclus kan echter niet plaatsvinden in waterwerelden waar het grootste deel van het oppervlak bedekt is met water.

Na het uitvoeren van simulaties van willekeurig gegenereerde planeten, Dr. Vlieger en Dr. Ford, het klimaat van vele waterwerelden bleef relatief stabiel gedurende miljarden jaren.

Professor Kite zei:

"Het was een verrassing dat velen van hen dankzij deze terugtrekking meer dan een miljard jaar stabiel bleven. Onze beste schatting is dat in de orde van 10 procent van het oorspronkelijke bedrag. Het geluk voor verschillende planeten was dat ze allemaal op de juiste positie rond de sterren zaten en rijk waren aan koolstof. "

Life in the Universe: Simulaties laten zien dat enorme oceanen door broeikasgassen kunnen fietsen om het klimaat te stabiliseren (afbeelding: GETTY)

Kepler-62e en Kepler-62f

Dit suggereert dat waterwerelden een manier hebben om koolstof te recyclen tussen de atmosfeer en de oceanen. Hierdoor kunnen ze gedurende hun hele leven stabiele omstandigheden handhaven.

Twee van dergelijke planeten werden ontdekt door een krachtige NASA-ruimtetelescoop in april 2013. Deze water-exoplaneten hebben de bijnaam Kepler-62e en Kepler-62f gekregen. In die tijd promootte het Amerikaanse ruimtevaartagentschap beide planeten als twee van de meest veelbelovende buitenaardse wezens waar het leven zou kunnen bestaan.

Bill Borucki van het NASA Ames Research Center (NASA Ames Research Center) zei op een persconferentie:

"Kijk naar onze eigen oceaan. Hij is absoluut vol leven. We denken dat hij hier echt zijn leven kan beginnen. Het leven op deze waterwerelden zou zelfs verder kunnen gaan dan puur waterdieren zoals vissen. We hebben vissen in onze oceaan. En ze vliegen om buiten het bereik van roofdieren te komen. We zouden dus kunnen ontdekken dat ze in de loop van de tijd tot vogels zijn geëvolueerd. "

Tips uit de Sueneé Universe e-shop

Jorge Cham, Daniel Whiteson: What We Fart We Know - WE RADEN AAN!

Waarom heeft het universum een ​​maximaal toegestane snelheid? Wat is donkere materie en waarom merkt het ons niet op? De antwoorden op deze en vele andere vragen vindt u in dit boek. Deze rijk geïllustreerde inleiding tot de grootste mysteries in de wereld van de fysica werpt ook licht op de verschillende fijne kneepjes waar we al behoorlijk wat over weten, van quarks tot zwaartekrachtgolven tot exploderende zwarte gaten. Cham en Whiteson, met een uitgebalanceerde dosis humor en informatie, laten zien dat het universum een ​​groot onontgonnen gebied is dat nog steeds wacht op zijn ontdekkers.

"Dit slimme boek onthult hoe weinig we echt weten over het universum, en vult het aan met fantasierijke uitleg van wat we al hebben geleerd."

- Carlo Rovelli, auteur van Seven Short Lectures on Physics

Jorge Cham, Daniel Whiteson: What We Fart We Know About