Nee, wetenschappers hebben geen zeevolk of een nieuwe soort mens ontdekt. In Zuidoost-Azië leven mensen die jarenlang een mysterie bleven voor wetenschappers. De mensen van de Bajau-stam kunnen met één ademhaling tot een diepte van 70 meter onder het oppervlak zinken. Ze blijven daar een paar minuten en vangen vis. Dit feit leidt experts tot de vraag: hoe is dit mogelijk? Hoe kunnen ze dit doen?

Studie - genetische mutaties

Een recente studie gepubliceerd in het Journal-artikel beschrijft een beschaving die dankzij grotere organen langer onder water kon blijven dan normaal. Dit is niet de eerste keer dat een menselijke genetische mutatie is ontdekt. Hoe meer we onze genen bestuderen, hoe meer we ontdekken hoe mensen uit verschillende delen van de wereld zich kunnen aanpassen aan hun natuurlijke omgeving. Dat maakt ze uniek.

Mensen uit Tibet en de Ethiopische hooglanden zijn bijvoorbeeld beter aangepast om op extreem grote hoogte te overleven. Mensen uit Oost-Afrika en Noord-Europa hebben een genetische mutatie aangenomen die hen helpt melk en zuivelproducten beter te verteren. Nu hebben wetenschappers een nieuw type genetische mutatie ontdekt: mensen van de Bajau-stam. Deze stam is gefragmenteerd in verschillende gemeenschappen (bijvoorbeeld in Indonesië, Maleisië en de Filippijnen). Hun genetische mutatie zorgt ervoor dat ze uitzonderlijke duikers worden.

De New York Times schreef:

"Deze mensen wonen traditioneel in woonboten."

Rodney C. Jubilado betoogt:

"Ze hebben gewoon niet zoveel ervaring met het leven op het land."

Rodney C. Jubilado is een antropoloog aan de Universiteit van Hawaï die het Bajau-volk bestudeert. De Sevčak nam niet deel aan het nieuwe onderzoek. Wetenschappers onderzochten het buitengewone vermogen van mensen van de Bajau-stam en kwamen tot de conclusie dat ze dankzij een genetische mutatie enkele minuten onder water kunnen doorbrengen en ook een vergrote milt hebben. Dit orgaan kan onder meer zuurstof opslaan die rode bloedcellen vervoert.

Bajau-mensen - PDE10A en vergrote milt

Deze conclusie vloeit duidelijk voort uit een eerder onderzoek waarin wetenschappers onderzochten waarom sommige zeehonden het langer onder water volhouden dan andere. Het blijkt dat zeehonden die langer onder water kunnen blijven, ook een vergrote milt hebben. Geïnspireerd door deze conclusie besloten de onderzoekers ultrasone apparatuur te gebruiken om de milt van 43 Bajau-mensen en 33 mensen van de naburige Saluan-landbouwgroep te meten. En wat was het resultaat? Eén genvariatie, PDE10A genaamd, beïnvloedde de grootte van de milt bij de Bajau-bevolking. Dit was een verrassende bevinding voor de wetenschappers, die dit gen nog nooit eerder aan de miltgrootte hadden gekoppeld.