Hoeveel gedachten komen er in je op als je deze woorden hoort?

Misschien was hun auteur net de weersvoorspelling voor vandaag aan het lezen en zei hij gewoon uit onzorgvuldigheid onder een golf van zware emoties tegen de leegte: Oh, wat is het triest als er wolken zijn čze gaan. :(

Of misschien nam hij op dat moment de wereld met andere ogen waar en probeerde hij een woord te vinden dat de heiligheid van lichaam en geest zou beschrijven.

We kunnen nog een ander gezichtspunt vinden. Misschien zelfs een mystieke gemoedstoestand, afhankelijk van het weer buiten. Of op een andere manier: Hoe we onze collectieve geest kunnen beïnvloedenhet is de "hemel hierboven".

We voelen ons ellendig als het zeven dagen lang af en toe regent en het weer slecht (– bewolkt) is. Niet iedereen is fan van somber weer. Het is net als wanneer my we fronsen naar de wereld, dus on fronsend naar ons. In zekere zin lijdt het geen twijfel dat het onze ziel een spiegel voorhoudt.

Meiregen is een speciaal geval. De zon verschuilt zich niet achter de wolken, maar lacht des te meer als hij met zijn stralen een regenboog begint te tekenen en fijne druppels van de geurige regen van geluk op je hoofd vallen.

Enkele liefhebbers (Geïnspireerd door Alice) bezwijken in een vlaag van plotselinge dronkenschap voor het verlangen om (i) met blote voeten op de kasseien te dansen. Collega's die het niet begrijpen, zitten opeengepakt in een kleine boog van een huis in een historische stad.

Hiertegen zijn de wezens (Geïnspireerd door Enelya), die leven vanuit het gevoel dat de zon 's ochtends aan de hemel opkomt - hij schijnt helder. Nergens een wolk - en dan zakt hij weg in rood totdat hij volledig achter de horizon verdwijnt.

We kunnen ons het geheel voorstellen alsof een klein kind de wereld voor het eerst observeert; de lucht(en) en de natuur in het algemeen.

De zon lacht je van grote afstand toe in de azuurblauwe lucht. Je voelt zijn positieve energie door je heen stromen. Hier en daar zie je lammetjes die stoom uit de lucht drinken... Het is een prettig gevoel.

Plotseling staat hij je in de weg beliep, en toen ram zo goed. Koppig, irritant, onvermurwbaar. Het zal uw zicht op de levengevende zon beschaduwen. Bliksem valt uit de lucht. Verdriet en kou vallen in de ziel. Waarom? Voor een paar domme woorden? We kijken elkaar fronsend aan, zonder vijandig tegenover elkaar te staan. Er is gewoon te veel negatieve energie...

De lelijke wolk is eigenlijk alles wat ons in de weg staat en ons goede humeur wegneemt. Er is iets mis met hem dat ons zicht vertroebelt en wij verliezen het onze zon. Plotseling bezwijken we voor de ram, die lijkt te wachten - alsof hij de levensvreugde wil ontnemen. Het doet hem plezier dat wij ons aan zijn macht onderwerpen; het is een zekere onbewuste overwinning voor hem. (Gooit naar ons StO schaduw)

Ik denk dat er een manier is om terug te vechten. En niet alleen om naar de zon op te kijken, maar om de zon te zijn! Er is niets ingewikkelds aan. Probeer oprecht te glimlachen en iemand in de ogen te kijken als hij op het punt staat je uit te schelden... :)

Er is iets moois aan die woorden. Het is als een streling voor de ziel. Woorden die de verbeelding tot leven brengen. Bij hen valt iedereen iets op. Zelfs ‘niets’ is iets, ook al is het niet concreet. Emotionele gedachten leiden tot een toestand waarin we ze niet in woorden kunnen uitdrukken, omdat dergelijke woorden nog niet zijn uitgevonden.

Hoe droevig is het als er wolken zijn čern ga "?"