"Het is mogelijk om iemand te coderen voor een afkeer van roken of alcohol. Het is echter ook mogelijk om het voor heel andere dingen te coderen. Voor zover ik weet zijn dit soort experimenten uitgevoerd op bijna vijfhonderd van onze soldaten die gevangen waren genomen in Afghanistan”, legt generaal-majoor Georgy Rogozin uit.

Onder speciale hypnose, niet noodzakelijkerwijs onder energetische invloed, alleen onder zwakke stromingen die over de helm op het hoofd gingen, werd bepaalde informatie, een bevel, een instructie in de hersenen van de gevangenen geschreven. Het drong de diepe structuren van de hersenen binnen. Daarna werd een toegangscode ingesteld: een reeks cijfers, geluiden of zelfs een bepaalde geur of geur. Na het uitvoeren van deze hele operatie werd de informatie gesloten en toen de persoon wakker werd, herinnerde hij zich helemaal niets meer. Vervolgens hadden alleen degenen die de toegangscodes kenden toegang tot de opgeslagen informatie. De drager zelf – vergelijkbaar met een tikkende tijdbom – had er geen idee van.

‘We weten hoe informatie binnenkomt en eruit gaat. Maar wat er daarbij met haar gebeurt, is een groot mysterie. Er is nog weinig bekend, omdat we nog niet weten welk percentage van het menselijk brein is onderzocht. Het is een geval waarin de praktijk de theorie ver heeft overtroffen”, legt Majna Poljachenko uit, een voormalig onderzoeker bij het Centraal Onderzoekslaboratorium voor Psychofysiologie en Correcties van de KGB van de USSR.

Tegen het einde van de Afghaanse oorlog had de zombificatietechnologie zo'n hoog niveau bereikt dat het vaak onmogelijk was om zelfs maar enige vorm van verwerking van een persoon te raden. Als ze in de eerste jaren van de oorlog zeven tot acht maanden nodig hadden om onze gevangengenomen soldaten te verwerken, dan was in de laatste maanden slechts een half uur voldoende. Het plan was simpel: ontvoer een soldaat van het slagveld, zombies hem met drugs en psychologische tactieken, breng hem dan zichtbaar letsel toe en dump hem vlakbij het slagveld alsof hij gewond is geraakt in de strijd. De soldaat komt dan tot zijn recht zonder dat iemand vermoedt dat hij intussen gevangen is genomen. Het is meestal praktisch onmogelijk om er een zombie in te herkennen.

Er werd echter een duidelijke taak opgeslagen in de diepten van het onderbewustzijn van de gevangene, en op een gegeven moment werd door de werking van het codesignaal het opgeslagen programma geactiveerd en werd de wil van de persoon volledig verlamd. Hij voerde, zonder te weten waarom, een opgeslagen commando uit dat hij onder normale omstandigheden nooit zou hebben gedaan.

Vier basisprogramma's werden bij de soldaten "opgenomen", en toen ze werden vrijgelaten, verdeelde het personeel van de geheime dienst ze in 3-4 groepen met aangepast gedrag, die deze mensen onbewust hadden opgesloten in de juiste hypnotische blokken, die pas werden geopend als ze werden gedecodeerd. In het beste geval was deze persoon geprogrammeerd om bepaalde informatie naar bepaalde personen aan de andere kant te verzenden, waardoor hij als een levende maar onbewuste brievenbus fungeerde. Ze slaan bepaalde informatie op in het onderbewustzijn van mensen en sturen deze vervolgens naar een andere regio. Daar zullen ze de informatie van hem afnemen en alle sporen wissen. Hij is weer een gewoon mens, zonder enig bewust contact met deze informatie. Zelf heeft hij nooit toegang tot haar gehad. De Amerikanen werken al lang met een aantal soortgelijke programma's in deze richting en hebben zeer goede resultaten geboekt.

Maar de doelstellingen van de tegenstander bij het zombificeren van troepen bleven niet beperkt tot het doorgeven van informatie. Ze moesten bijvoorbeeld naar een bepaalde plaats gaan en daar binnen een bepaalde tijd een specifieke taak voltooien. Maar de drager van deze informatie wist er zelf niets van. Diep in zijn onderbewustzijn werd een programma opgezet om een ​​bepaalde taak te volbrengen, waaronder het vermoorden van overheidsfunctionarissen of het verstoren van belangrijke operaties.

Inlichtingendeskundigen werden echter vaak geconfronteerd met het probleem dat het in veel gevallen niet mogelijk was om te bepalen welk programma in de teruggekeerde gevangene werd ingebracht. Toen de doktoren probeerden het bewustzijn van enkele slachtoffers te openen, werd het zelfvernietigingsprogramma bij hem geactiveerd - er deden zich storingen voor in zijn organisme die tot de dood konden leiden. In zo'n geval was redding niet mogelijk.

Niet alleen gewone soldaten werden echter het slachtoffer van zombificatie. In Afghanistan werden de Mujahideen berucht vanwege het opzetten van vallen voor Sovjetdiplomaten en adviseurs. De gevangenen werden vervolgens naar geheime CIA-bases in Pakistan vervoerd, waar Amerikaanse specialisten niet alleen interessante informatie uit hen haalden, maar deze ook verkregen met behulp van de methode van hypnose en andere psychoactieve medicijnen. Dat was de eerste fase. Vervolgens hebben de gevangenen, na een speciale behandeling, de herinnering volledig gewist, waardoor alleen een fysieke container achterbleef met het bewustzijn van een pasgeborene van zijn persoonlijkheid. En ze gebruikten die pasgeborene.

"Na een lange, verfijnde ondervraging werden geheugenverwijderingstechnologieën toegepast om de persoon degenen te laten vergeten die hem de vraag stelden, evenals de vragen die aan hem werden gesteld", legt generaal-majoor Georgy Rogozin verder uit. – “Om zijn oorspronkelijke bewustzijn te behouden, hebben ze alles wat hij over zichzelf zei onmiddellijk op een bandrecorder opgenomen. Pas na enige tijd kreeg hij een psychotrope injectie onder zijn linkerschouderblad en vervolgens onder zijn oren, en de noodzakelijke informatie werd in zijn hersenen 'geüpload', in verband met zijn mogelijke verdere betrokkenheid bij de activiteiten van inlichtingendiensten, bijvoorbeeld bij de grondgebied van de Sovjet-Unie. Hij keerde naar huis terug als een gecodeerde zombie. Maar het verschrikkelijke was dat de patiënt er zelf geen idee van had.'

Ervaren binnenlandse inlichtingenfunctionarissen hebben toegegeven dat zo'n zombie, een hoge officier, op het laatste moment werd betrapt toen zijn programma al actief was. Maar ze konden het hem niet kwalijk nemen. Hij begreep helemaal niet wat hij deed.

"Een persoon voltooit een specifieke taak", besluit generaal-majoor Rogozin, "en dan begint het geheugenverliesprogramma. Hij zal het zich nooit herinneren.'

Eind jaren tachtig werd een Russische inlichtingenofficier overgeplaatst naar een van de Sovjet-instellingen (die destijds voorop liep in het onderzoek naar psycho-energetische technologieën en de strijd tegen onzichtbare saboteurs van de westerse inlichtingendiensten), die vast kwam te zitten in de handen van Amerikaanse specialisten. Na onderzoek van deze man concludeerden wetenschappers dat zijn geheugen volledig was gewist. Zijn eigen geheugen werd gewist met behulp van hypnose, en vervolgens werd er een nepherinnering in hem geplaatst. Als persoonlijkheid werd deze man eenvoudigweg vernietigd.

Ze hebben alles over hem gewist: wie hij is, waar hij is geboren, woonde, studeerde, wie zijn familieleden zijn... Ze hebben het hele plan van zijn ondervragingen gewist. En toen plaatsten ze er een nieuw geheugen in. Toen hij werd geboren, waar hij studeerde, met wie hij trouwde – helemaal opnieuw.

Gelukkig hadden de Amerikaanse specialisten geen tijd om het zombificatieprogramma voor deze officier uit te voeren. Een complexe en gevaarlijke operatie van de Russische inlichtingendienst slaagde erin hem vanuit het buitenland terug naar Rusland te smokkelen. Met behulp van de chemodialysemethode hebben ze zijn bloed ontdaan van psychotrope medicijnen. Daarna werden interne specialisten – hypnotiseurs van de geheime dienst – ingeschakeld om zijn oorspronkelijke geheugen te herstellen.

Het enige dat de gehypnotiseerde Sovjet-inlichtingenofficier zich herinnerde van alle negen dagen van zijn gevangenschap was zoiets als een ziekenhuisafdeling: een smalle kamer en vier mensen, van wie er één hem een ​​injectie gaf. Op dat moment kreeg hij een opdracht. Maar het was niet mogelijk om erachter te komen waaruit het bestond. Natuurlijk was het niet onmogelijk om de code te openen zonder dat de hypnotiseur de code-informatie kende.

"Als iemand deze informatie van buitenaf probeert te krijgen", legt generaal-majoor Rogozin uit, "dan zal hij van deze man niets anders krijgen dan een duistere, onbegrijpelijke toestand!" Het is alsof een persoon in een dier begint te veranderen, de psychologische desintegratie van de persoonlijkheid begint."

Maar in dit geval was het gevaar voor de staat te groot. Het vinden van de taak was absoluut noodzakelijk, koste wat het kost. En dus riepen ze de pantoffel op om het onmogelijke te proberen. Ze hadden geen foto, geen gegevens, alleen wat vage herinneringen. Toch wist hij door te dringen in het verleden van de gehandicapte rechercheur. Dit komt omdat er een technologie bestaat die we eerder hebben genoemd, met behulp waarvan het informatieblok dat tijdstip, die dag, dat uur en die minuten kan binnenkomen in de ruimte waar de gebeurtenis plaatsvond. Russische specialisten gebruikten deze technologie toen een persoon met zijn bewustzijn de gegeven ruimte betrad en de hele situatie als van bovenaf zag. Hij zag de mensen, hij zag de gehypnotiseerde agent, hij besefte hoe de situatie zich ontwikkelde, hij hoorde waar ze met hem over spraken, hoe hij werd ondervraagd. En het resultaat? Het beeld van die dramatische gebeurtenissen werd vrijwel volledig hersteld. Onder diepe hypnose kon hij de herinnering aan het slachtoffer herstellen!

Destijds hadden KGB-specialisten al veel ervaring met dergelijk werk uit de oorlog in Afghanistan, waar ze honderden Russische soldaten hielpen die als gecodeerde zombies uit gevangenschap terugkeerden, en ze wisten er niets van.

In de bijlage bij de geheime resolutie van het Centraal Comité van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie nr. 13-47 over het programma "Beheer van levende voorwerpen, inclusief mensen", staat: "...zijn opgenomen in de lijst van informatie die verboden is voor de ontwikkeling en publicatie van gegevens over technische middelen – generatoren, bestraling – voor het beïnvloeden van gedrag en menselijk functioneren”.

Deze geheime regeling van het Centraal Comité verscheen halverwege de jaren tachtig. Destijds investeerde de leiding van het land al tientallen jaren enorme hoeveelheden geld in onderzoek naar persoonlijkheidscontrole. Al in 80 werkte er bij het Herseninstituut onder leiding van Bechtěrev zelf een commissie voor gecontroleerde beïnvloeding. En onder het Unified State Political Administration werd een speciale afdeling opgericht onder leiding van Gleb Bokiji. Een van de doelen van zijn werk was het onderzoek naar het afstandseffect op biologische objecten. Tijdens de zuiveringen eind jaren dertig werd hij echter gearresteerd en neergeschoten. Het vonnis luidde: "een poging om in het geheim de belangrijkste Sovjetleiders te beïnvloeden". Hoe de experimenten na dat geheime compartiment verliepen, is onbekend. Slechts weinig mensen hadden toegang tot deze materialen.

Technologieën die proberen het menselijk bewustzijn te manipuleren zijn dodelijk gevaarlijk gebleken, niet alleen voor de onwetende slachtoffers, maar ook voor de onderzoekers zelf. Het verhaal zelf is omgeven door een hele reeks van hun mysterieuze sterfgevallen. Niet alleen in Rusland, maar ook in andere landen van de wereld, waar met deze technologieën is geëxperimenteerd, en met succes kan worden aangenomen dat er nog steeds mee wordt geëxperimenteerd. Om maar een paar namen te noemen van wetenschappers die aan het geheime Amerikaanse project ‘Blue Bird’ werken: Vimal Dazhibchai werd dood aangetroffen onder een brug in Bristol, David Sands stierf bij een explosie in zijn auto, Robert Greenhold pleegde zelfmoord door van een brug te springen, Peter Pipel werd vergiftigd door uitlaatgassen in zijn eigen auto, Colin Fisher stierf aan steekwonden, Anoda Šarid pleegde zelfmoord...

Er is minder bekend over de deelnemers aan het Sovjetprogramma. Het onderzoek werd uitgevoerd onder de luchtdichte dekmantel van 'Geheim', maar nogal wat Sovjet-uitvinders kregen de eerste psychotronische aanval op zichzelf...

Zo veranderde gewone hypnose in zombificatie en wetenschappelijke experimenten met het menselijk bewustzijn in de ontwikkeling van nieuwe wapens. Psychotronische wapens. Intelligentieopties XX. eeuw bleek vrijwel eindeloos te zijn.